استرابیسم چیست ؟

به طور طبیعی تصویر جسمی که به آن نگاه می کنیم بر روی ماکولای هر دو چشم میافتد در صورتی که تصویر در یک چشم بر روی ماکولا بیافتد و در چشم دیگر بر روی نقطه دیگری واقع شود، چشم دچار استرابیسم شده است. چشمی که مبتلا به این بیماری است ممکن است به هر سمتی از داخل و خارج و بالا و پایین انحراف داشته باشد. اما این انحراف در نوزادان اغلب به سمت داخل است که ایزوتروپی یا چشمان متقاطع نامیده می شود.

اگزوتروپی مهمترین نوع دیگر استرابیسم است که در آن چشم ها به سمت خارج انحراف دارند. در حدود ۳/۵درصد از کودکان، مبتلا به استرابیسم می باشند که معمولا قبل از سن ۳ سالگی در آنها به وجود می آید و در صورتی که بلافاصله و به طریق صحیح معالجه نشود ممکن است قسمت اعظم دید چشم، مبتلا به استرابیسم از دست برود.

علاوه بر این از نظر روانی هم در عذاب می باشد. زیرا بسیاری از مردم می گویند که نمی توان به شخص مبتلا به استرابیسم اطمینان داشت. اکثر مردم در معالجه استرابیسم تاخیر می کنند، زیرا یک طرف عقیده دارند که با بزرگ شدن کودک استرابیسم برطرف می شود، و یا اینکه سن کودک جهت معالجه استرابیسم کم است.

اما این عقیده کاملا غلط است، هرگونه استرابیسم که بعد از سن ۶ ماهگی به وجود آید، بایستی فورا به چشم پزشک نشان داده و معالجه ای که برای آن تعیین شده، به دقت دنبال شود. معالجه باید طوری انجام گیرد که دو چشم کاملا مستقیم باشند و زیبایی اولیه و بینایی به بهترین وجهی تامین شود تا اینکه دو چشم به طور طبیعی با هم کار کنند (دید دو چشمی).

این عمل را می توان به روش های زیر انجام داد:

• الف) بستن چشم سالم (توسط بانداژ) تا دید چشم مبتلا، بهبود یابد.
• ب) استفاده از عینک
• ج) راست کردن چشم با عمل جراحی

معمولا انجام هر ۳ روش جهت حصول به بهبودی کامل ضروری میباشد. همکاری پزشک خانواده، پرستار و آسیستان چشم در دلگرم کردن پدر و مادر برای پافشاری در معالجه اهمیت بسیار دارد. معمولا سن مبتلایان آنقدر پایین است که نمی توانند مفهوم همکاری در معالجه را درک کنند. بدون همکاری و ثبات پدر و مادر معمولا استرابیسم به ندرت بهبود می یابد