توسط تنبلی چشم چیست؟
چشم تنبل (آمبولیوپا) در یک چشم کاهش می یابد که ناشی از توسعه بینایی غیر طبیعی در اوایل زندگی است. چشم ضعیف تر یا تنبل اغلب به سمت داخل یا خارج سرگردان است.
آمبلیوپی به طور کلی از بدو تولد تا ۷ سالگی ایجاد می شود. این عامل اصلی کاهش بینایی در کودکان است. بندرت، چشم تنبل هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می دهد.
علل بیماری تنبلی چشم
تنبلی چشم، گسترش تجربه بصری غیر طبیعی در زندگی است که تغییر مسیرهای عصبی بین یک لایه نازک از بافت (شبکیه) در پشت چشم و مغز اولیه است. چشم ضعیف تر سیگنال های دیداری دریافت می کند. سرانجام، توانایی کار چشم در کنار هم کاهش می یابد و مغز ورودی، ضعیف تر شدن چشم را سرکوب یا نادیده می گیرد. هر چیزی که بینایی کودک را تار کند، می تواند منجر به تنبلی شود.
علل شایع بیماری تنبلی چشم عبارتند از:
عدم تعادل عضلات
شایع ترین علت تنبلی چشم عدم تعادل در عضلات چشم است. این عدم تعادل می تواند باعث شود که چشمان به داخل رفته و مانع از همکاری آنها شود.
تفاوت در وضوح بینایی بین چشم ها (آمبولیوپی انکسار)
دوربینی، نزدیک بینی یا یک منحنی سطح ناهموار چشم (آستیگماتیسم)
علائم
علائم چشم تنبل شامل موارد زیر است:
چشمی که به سمت داخل یا خارج سرگردان است.
چشم هایی که به نظر می رسد با هم کار نمی کنند.
ضعیف بودن شدید چشم.
کج کردن سر
نتایج غیر طبیعی آزمایش های غربالگری بینایی
گاهی اوقات چشم تنبل بدون معاینه چشم مشخص نیست.
عوامل مرتبط با افزایش خطر ایجاد تنبلی چشم عبارتند از:
تولد زودرس
اندازه کوچک هنگام تولد
تاریخچه خانوادگی چشم تنبل
ناتوانی در رشد
عوارض
چشم تنبل می تواند باعث از بین رفتن دائمی بینایی شود.
درمان بیماری
تشخیص زودرس و درمان می تواند به جلوگیری از بروز مشکلات طولانی مدت در دید کودک کمک کند. چشم با ضعف بینایی معمولاً با استفاده از عینک یا لنزهای تماسی یا وصله درمانی قابل اصلاح است.
شیشه ها یا لنزهای تماسی معمولاً برای درمان این مشکلات انکسار استفاده می شوند. در بعضی از کودکان، تنبلی ناشی از ترکیبی از استرابیسم و مشکلات انکسار ایجاد می شود.
