مواد سازنده انواع لنزهای تماسی

در مقاله ما قصد داریم به شما بگوییم که لنزهای تماسی نرم، لنزهای تماسی سخت و هیبریدی از چه موادی ساخته شده اند و شما چه چیزی را می خواهید برای درمان بیماری های چشمی خود استفاده کنید.

لنزهای تماسی از چه موادی ساخته شده؟

صدها میلیون نفر می دانند که لنزهای تماسی چه کاری انجام می دهند، اما تعداد کمی از آنها می دانند که از چه موادی ساخته شده است. جواب آن کمی پیچیده تر از چیزی است که ممکن است تصور شود و به نوع لنز تماسی مورد نظر بستگی دارد.

ابتدا سه نوع لنز تماسی اصلی موجود را در نظر بگیرید:

1. لنزهای تماسی نرم
2. لنزهای تماسی هیبریدی (ترکیبی)
3. لنزهای تماسی با نفوذ گاز سفت و سخت

هر یک از این سه با اهداف متفاوتی در ذهن طراحی شده اند و در تصحیح بینایی که دیگران انجام می دهند به نتایج کمی متفاوت می رسند. اما مهمتر از توانایی های فردی آنها، هر یک از این لنزها از مواد بسیار متفاوتی ساخته شده است. در حقیقت، حتی در هر گروه از مواد لنزهای مختلفی نیز استفاده شده است.

لنزهای تماسی نرم

لنزهای تماسی نرم، از موادی استفاده می شوند که به خوبی به مولکول های آب چسبیده اند. لنزهای نرم، همانطور که از نام آنها پیداست، بسیار انعطاف پذیر و ظریف هستند و باقی ماندن از این راه به معنای مرطوب ماندن بسیار مناسب است. هنگامی که لنز تماسی را از چشم برمیدارید، می دانید که می توانند خیلی سریع خشک شوند و هنگام انجام این کار، کوچک می شوند و شکننده می شوند.

تقریباً تمام لنزهای تماسی نرم مدرن از هایدروژل ساخته شده اند، ماده ای که آب را دوست دارد و به راحتی چسبیده و جذب می شود. در حقیقت، آنها آنقدر آب را دوست دارند که برخی لنزهای تماسی در واقع فقط ۲۵٪ هایدروژل و ۷۵٪ آب با وزن دارند.

این مقدار زیاد آب به شما کمک می کند تا چشمان مرطوب داشته باشید و همچنین اجازه می دهد اکسیژن زیادی از لنزها عبور کند. بیشتر پلاستیک ها مانعی برای اکسیژن هستند، اما با افزودن آب به مواد، اتم های اکسیژن قادر به حل شدن در لنزها و سپس جذب چشم هستند.

سیلیکون هایدروژل

ماده جدیدتری که به نام “هایدروژل سیلیکون” مورد استفاده قرار می گیرد، از نظر انتقال اکسیژن بسیار مناسب است. در حقیقت، لنزهای هایدروژل سیلیکون می توانند تا شش برابر اکسیژن بیشتری از برخی لنزهای استاندارد هایدروژل عبور دهند.

همه لنزهای هایدروژل به همان میزان آب را نگه میدارند. وزن برخی از لنزها تقریباً ۴۰٪ آب را در خود نگه می دارد. اینها لنزهای کم آب در نظر گرفته می شوند. لنزهای حاوی آب متوسط​بین ۴۰ تا ۶۰ درصد میزان آب متغیر است و لنزهای با محتوای آب بالا، آنهایی هستند که بیش از ۶۰ درصد آب دارند.

درست مانند مزایای استفاده از لنزهای با آب زیاد، مزایای استفاده از لنزهای کم آب نیز وجود دارد. هرچه میزان آب در لنز کمتر باشد، نازک تر خواهد بود. ممکن است سریعتر خشک شود، اما به ویژه در مواقع آبرسانی صحیح، چشم نیز به مراتب کمتر دیده خواهد شد.

کسانی که دارای چشم خشک هستند، ممکن است لنزهای ضخیم تر و مرطوب تری بخواهند، در حالی که کسانی که دارای چشم های حساس تر هستند نیاز به لنزهای باریک تر و نازک تر دارند.

لنزهای تماسی با نفوذ گاز سفت و سخت

لنزهای با نفوذ گاز سفت و سخت که معمولاً از آنها به عنوان RGP یا حتی لنزهای سخت یاد می شود، از دهه ۱۹۷۰ به بازار عرضه شده اند. آنها از نظر انعطاف پذیری متفاوت نیستند و از نظر قطر کمی کوچکتر هستند. چیزی که آنها با لنزهای نرم هایدروژل به اشتراک می گذارند این است که اجازه می دهد اکسیژن زیادی از آن عبور کند، همانطور که از نام آنها پیداست.

اما این لنزها به هیچ وجه از مقدار زیادی آب برخوردار نیستند و اکسیژن را به روشی متفاوت منتقل می کنند. به جای حل کردن آن در آب، لنزهای RGP در سطح میکروسکوپی بسیار متخلخل هستند و این سوراخ های ریز اجازه می دهد تا مولکول های اکسیژن در لنزها نفوذ کنند.

شباهت دیگری که بین لنزهای نرم و RGP وجود دارد این است که آنها در رده های زیر طبقه بندی می شوند. در جایی که لنزهای نرم بر اساس میزان آب آنها طبقه بندی می شوند، لنزهای RGP بر اساس میزان اکسیژن اجازه عبور از آنها به بخشهایی تقسیم می شوند.

واحد DK

میزان انتقال اکسیژن لنز در واحد Dk اندازه گیری می شود، جایی که هرچه مقدار کمتر باشد، اکسیژن کمتری از لنز عبور می کند.

لنزهای تماسی سخت سالهای قبل وجود داشته است ، اما اولین کسانی که اجازه عبور اکسیژن از داخل آنها را می دهند، در دهه ۱۹۷۰ معرفی شدند. این RGP های اولیه از موادی به نام اکریلات سیلیکون ساخته شده بودند و فقط Dk 12 داشتند. آنها مطابق با استانداردهای امروزی خیلی خوب نبودند اما بهترین گزینه موجود در آن زمان بودند.

با گذشت زمان، لنزهای RGP جهش های زیادی را طی کرده اند. مدل های اولیه به صورت Low Dk طبقه بندی می شدند و پس از آن از Medium Dk 15-30 و High Dk 60-31 استفاده می شد. Super Dk شامل ارزش ۶۱-۱۰۰ است و Hyper Dk چیزی بالاتر از این است.

از آنجایی که سطح اکسیژن منتقل شده از لنزها بسیار بالا رفته است، اکنون لنزهای RGP در دسترس هستند که می توانند برای مدت طولانی استفاده شوند، حتی در طول شب. این پیشرفت ها به دلیل افزودن فلورین به فرمول است. لنزهای آکریلات فلوروسیلیکون امروزه بیشترین میزان نفوذپذیری اکسیژن موجود در بازار است.

لنزهای تماس هیبریدی (ترکیبی)

لنزهای نرم به دلیل راحتی از محبوبیت بالایی برخوردار هستند و لنزهای RGP به دلیل توانایی تصحیح بینایی و قابلیت نفوذ اکسیژن در بینایی بالاتری دارند. اما تقاضا برای لنز که هر دو را انجام می دهد به اندازه کافی هیبریدی بود.

لنزها توسعه داده شدند این لنزها بهترین در هر دو جهان هستند و از همان مواد موجود در سایر لنزها که در بالا توضیح داده شده است، استفاده می کنند.

مرکز لنز سفت و سخت است، از همان ماده لنزهای RGP ساخته شده است. آنها وضوح تصویری فوق العاده ای ارائه می دهند و با تأمین اکسیژن فراوان چشم را تازه می کنند.

اما از آنجا که لبه های لنزهای RGP می تواند برای بسیاری از افراد آزار دهنده باشد، حلقه ای از هایدروژل سیلیکونی نرم در اطراف لبه ها اضافه شد. این راحتی و راحتی کار را فقط در لنزهای نرم فراهم می کند.

با این حال، آنها استفاده گسترده ای نداشته اند، عمدتا به این دلیل که اتصال دامن نرم به لنزهای سیلیکون سفت و سخت، سخت است و بنابراین به دلیل جدا شدن دامن نرم، طول عمر آنها محدود شده است. این کار اغلب در هنگام برداشتن اتفاق می افتد، شما نمی توانید آنها را لمس کنید تا مانند یک لنز نرم، آنها را بیرون بیاورید و مانند RGP نمی توانید از فشار انگشت خود برای بیرون کشیدن آنها استفاده کنید.

کلام آخر

لنزهای تماسی فوق که برایتان شرح دادیم، از نظر مواد و فناوری بسیار با کیفیت هستند و می توانید با این لنزها دید بسیار واضح و شفافی را تجربه کنید و از خطراتی که با عینک تجربه خواهید کرد، با لنزهای تماسی این خطرات بسیار کاهش پیدا می کند. جهت اطلاعات بیشتر از لنزهای تماسی می توانید با کارشناسان لنزهای تماسی دیالنز تماس حاصل فرمایید و اطلاعات خود را گسترش دهید.