درمان بیماری تراخم

تشخیص تراخم

پیدا کردن فولیکول بر روی ملتحمه پوشاننده پلک فوقانی و همچنین وجود پانوس بر روی قرنیه مورد تشخیص هستند. برای دیدن این علائم باید از نور قوی یک چراغ قوه جیبی که به صورت یک ستون نورانی کانونی باشد استفاده نمود. ذره بین هم لازم است که یا ممکن است به صورت ذره بین دستی و یا به صورت لوپ دو چشمی باشد که روی سر قرار می گیرد. دست ها باید آزاد باشند تا با یکی پلک برگردانده شود و با دیگری چراغ قوه نگه داشته شود.

چراغ باید در جهتی از چشم نگه داشته شود که قرنیه به وسیله پرتوی نورانی قابل دیدن باشد در نتیجه پانوس واضح تر دیده می شود. پلک فوقانی باید حتما برگردانده شود وگرنه فولیکول ها دیده نخواهند شد. قسمت فوقانی قرنیه را باید برای علائم احتمالی دقیقا معاینه نمود، عروقی که به سمت پایین به طرف سطح قرنیه رشد کرده اند (پانوس)، فرورفتگی هایی در محیط قرنیه و کدورتهای قرنیه. با برگرداندن پلک فوقانی وجود هیپر تروفی پاپیلر، فولیکول و آنتروپیون را در ملتحمه تارس مورد جستجو قرار دهید.

تشخیص آزمایشگاهی

معمولا تشخیص تراخم کلینیکی بوده و احتیاجی به تست های آزمایشگاهی نیست. با وجود این اگر به آزمایشگاه دسترسی دارید بهتر است آزمایش زیر در مورد شخص مشکوک به داشتن تراخم حاد انجام شود.

برداشت از سلول های اپی تلیال:

چند قطره محلول بی حس کننده موضعی در چشم بیمار چکانده شود. حلقه پلاتینی دسته دار روی شله حرارت داده شود تا سرخ شود و بعد میگذاریم تا سرد شود. سپس آن را بر روی ملتحمه پوشاننده فورنیکس تحتانی می کشیم. محتویات پرداشته شده توسط حلقه را بر روی لام گسترش داده با گیمسا رنگ آمیزی می کنیم. در تراخم حاد، در داخل سلول اپی تلیالی که از ملتحمه برداشته شده انکلوزیون هایی دیده می شود.

در هر صورت در تراخم نوع ملایم و یا مزمن هم گاهی انکلوزیون های کوچکی در سلول ها دیده می شود. ماکروفاژهای مملو از بقایای سلولی نیز ممکن است دیده شوند که سلول های لبرز نام دارند.

تشخیص دیفرانسیل

بعضی بیماری های چشمی ممکن است ظاهری شبیه به تراخم داشته باشند اما در موارد زیر با تراخم اختلاف دارند.

۱- کونژونکتیویت انکلوزیونی پانوس ندارد.
۲- در کونژونکتیویت بهاره پاپی های سنگ ریزه ای بزرگی بر روی پلک فوقانی وجود دارد این بیماری فصلی است و در بهاره و تابستان بدتر می شود. ائوزینوفیل هم ایجاد می کند.
۳- کونژونکتیویت فلیکتنولر: در لمب ایجاد برآمدگی می کند. بسیار دردناک است. فولیکول ندارد و بعد از یک دوره ۱۲ تا ۱۴ روزه خوب می شود.

درمان تراخم

بعضی آنتی بیوتیک های قوی موثرند. سولفامیدهای خوراکی هم داده می شوند. دوره معالجه قطعی به قرار زیر است.

۱- سولفامیدهای خوراکی دارای اثر طولانی به مدت ۱۰ روز

۲- پمادهای چشمی: ترامایسین، تتراسیکلین یا ازیترومایسین ۴ بار در روز به مدت ۶ هفته (۲ یا ۳ لوله پماد ۳ گرمی استاندارد باید برای معالجه ۶ هفته ای تجویز شود) این دوره معالجه را می توان به فاصله ۲ هفته مجددا تکرار نمود. عامل تراخم معمولا در هفته اول معالجه ناپدید می شود، در هر صورت فولیکول ها و هیپرتروفی پاپیلر ممکن است حتی با بهترین معالجه تا مدتی بیش از ۶ ماه هم از بین نروند.

آلودگی مجدد و عود بیماری شایع است، به طوری که به نظر می رسد مقاومت خیلی کمی در مقابل عامل تراخم حاصل می شود. در صورت امکان باید تمام خانواده ها همزمان معاینه و معالجه شوند تا از انتشار و آلودگی مجدد به بیماری جلوگیری کنند. قطرات چشمی سولفامیدی و کلرامفنیکل را نباید تجویز نمود زیرا به آسانی از چشم خارج شده و مدت کافی در چشم نمی مانند تا بر عامل تراخم اثر کند.

۳- واکسیناسیون: آزمایش واکسن های تراخم نتایج سود بخشی نداشته و فعلا واکسن موثری در دسترس نمی باشد.